خیلی حس عجیبیه ؛ خاطرات 2 سال پیشتو میخونی که نوشتی :

" میدونم هیچوقت یادم نمیره،ولی مینویسم تا همیشه بمونه "

ولی جوری یادت رفته که انگار هیچوقت اتفاق نیوفتادن !!!

برای سوخته دل، بستر و مزار یکیست
تمشکِ ترشِ لب و تُنگِ زهرمار یکیست

تفاوتی نکند اشک و بغض و هق هقِ ما
مسیرِ چشمه و سیلاب و آبشار یکیست

هنوز گُرده ی سهراب، سرخ مثل عقیق
هنوز رسمِ پدر سوزِ روزگار یکیست

هنوز طعنه به جان میخرد زلیخا و
هنوز بر درِ کنعان امیدوار یکیست

هزار بار دلم سوخت در غمی مبهم
دلیلِ سوختنش هر هزار بار یکیست

حرام باشد اگر بی وضو بغل گیرم
که قوسِ پیکره ی برنو و دوتار یکیست

شبی ترنج به بَر میکشد شبی حلاج
شکایت ازکه کنیم ای رفیق؟!دار یکیست

دو مصرع اند دو ابرو شکسته نستعلیق
میانِ هر غزلی بیتِ شاهکار یکیست

به دستِ آنکه نوازش شدیم، تیغ افتاد
دلیل خون جگریِ من و انار یکیست!

به دشنه کاریِ قلبم برس ادامه بده
خدای هر دوی ما انتهای کار، یکی‌ست

حامد عسکری

همیشه که نباید بنشینیم و بدی های روزمان را مرور کنیم

گاهی باید نشست و پا بر روی پا انداخت

خوشی ها را شمرد،چای نوشید و پشت کرد به تمام نداشتن ها

و غصه هایی که عمری با آن زندگی کردیم...

تنها زمانى صبور خواهى شد

كه صبر را يک قدرت بدانی نه يك ضعف

آنچه "ويرانمان"مى كند،"روزگار"نيست!

حوصله ی "كوچك" براى "آرزوهاى بزرگ" ماست

از شیخ بهایی پرسیدند : خیلی سخت میگذرد ، چه باید کرد ؟

شیخ گفت : خودت که میگویی ، سخت میگذرد ، سخت که نمی ماند !

پس خدا را شکر که میگذرد و نمی ماند ...