خوب بودن زیاد سخت نیست؛کافی ست مهربانی کنی

زبانت که نیش نداشته باشد و کسی را نرنجاند همین خوبی ست

وقتی برای همه خوبی بخواهی همین خوبی ست

مهم نیست که آدم ها چگونه اند،مهم نیست جواب سلامت را می دهند یا نه

تو سلام کن ، سر به سر دل شان بگذار، شیطـنت کن ،بخند ...همین خوبی ست

مهم این است که تو خوب باشی

آن ها روزی دل شان برای خوبی هایت تنگ می شود ؛ باور کن...

همیشه پر از "مهربانی" بمانید

حتی اگر هیچ کس قدر مهربانیتان را نداند

این "ذات و سرشت" ما است که مهربان باشیم

ما "خدایی" داریم که به جای همه برایمان جبران میکند

دیوار مهربانی چی شد؟

دیوار خراب شد یا مهربانی تمام شد؟!

ﮔﻠﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯿﺮﻭﯾﻨﺪ،ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ آنجا ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ آن ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﭼﻪ ﻧﮕﺬﺭﺩ ؛ﻣﻌﻄﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﻞ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎنهاﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ و بی هیچ توقعی لبخند میزنند و

مهربانند، بیایید بی توقع لبخند بزنیم و مظهر عشق الهی باشیم...

                هرگز منشین متر بزن خوبی خود را

                                              اندازه خوبی به ندانستن آن است. . .

همیشه سعی کنیم یک اتفاق خوب در زندگی دیگران باشیم

مهربان باشیم بی شک هزار مهربانی به ما باز خواهد گشت

با دیگران مهربان باشیم ، مهربانی بوی خداست

مهربانی و محبت هرگز تلف نمی شود

چراکه حتی اگر برای کسی که در حقش محبت شده، فایده ای نداشته باشد،

لااقل برای شخص مهربان منشا خیر است.

سیمونز

انسانها زود پشیمان می شوند

گاه ازگفته هایشان،گاه ازنگفته هایشان

اما کسی ازمهربانی پشیمان نمی شود

مهربانی منطقی ترين گفت و گوی زندگیست

"مهربانی "

مهمترین اصل "انسانیت" است

اگر کسی از من کمکی بخواهد

یعنی من هنوز روی زمین ارزش دارم

پائولوکوئیلو

از شیخ بهایی پرسیدند:

خدا را در کجا یافتی؟

فرمودند:

در قلب کسانی که بی دلیل مهربانند ...

آدمها همیشه نیاز به نصیحت ندارند

گاهی تنها چیزی که واقعا به آن محتاجند

دستی است که بگیرد

گوشی است که بشنود

و قلبی است که آنها را درک کند …

نویسنده:؟؟؟

نویسنده:؟؟؟

دیروز داشتم یه نثری از سهراب میخوندم یه خرده،زیاد نه ها همچین یه نموره تکونم داد!(البته همینم جای شکرش باقیه!این نشون میده هرچند انسان نیستم ولی هنوز آدمم!!!)نوشته بود ما آدما میتونیم مهربون باشیم اما همیشه اینجوری نیستیم!خودمو میگم یه موقع سوء تفاهم نشه بین دوستان...منی که میتونم گذشت بکنم و خیلی جاها نمیکنم!حرفای قشنگ بلدم ولی به جاش استفاده نمی کنم!میتونم دل به دست بیارم اما دل سوزوندن رو بیشتر بلدم!خداوند شادی رو تو ضمیرم قرار داده اما قدرشو نمیدونم و خودمو با هر مساله ای غمگین می کنم!امید تو وجودمه اما تا طقی به طوقی میخوره زود نا امید میشم!حالا من نوعی میتونم اسمم رو بزارم یه انسان!!!راستی سهراب نور به قبرت بباره چه قشنگ گفتی اونجایی که(گاهی دلم برای عشق می سوزد که منتظر می ماند تا عاشقانه بیاییم بدون توقع وانتظار اما ما باز هم...)

پس بیاییم یه خورده دلمون به حال خودمون بسوزه...جای دوری نمیره!